Prolog

Przed ślubem ~ matka


Ten dzień, w którym Zenek mi się oświadczył. Stałam oszołomiona patrząc w jego piwne oczy. Ich blask nie dał mi wyboru. Zgodziłam się. W końcu był bardzo pracowitym, mądrym, opiekuńczym mężczyzną, jakiego żadna kobieta nie widziała. Miałam dopiero 23 lata, on 28. Moim zdaniem ideał faceta. Mógł mieć każdą dziewczynę, wybrał mnie. Jego zalety można można by było wymieniać w nieskończoność. Och! Jaka ja byłam zauroczona...

6 lat po ślubie ~ matka
"Cudowny człowiek, wzorowy ojciec oraz mąż, tak było kiedyś, teraz to już nie jest to".


  Stałam i zmywałam naczynia. Gorzkie łzy padały mi po policzkach. Znowu mnie uderzył. Tym razem poszło o to, że nie kupiłam mu wina. Mały Karolek patrzył na mnie co chwila pytając: co się stało?  Biedny 4-latek musi patrzyć na tę patologię. A wszystko moja wina... Zenek jest dobry, tylko ja zła. Mogłam kupić te wino, ale wtedy nie było by chleba. Dziecku dałam jedną kromkę, ja nic nie zjadłam, reszta dla Zenka. On wyrzucił cały chleb w błoto. Ostatnie pieniądze przepadły...  Co zje Karolek na kolację? Jak się spodziewałam. Na zegarze wybiła 20:00. Synek krzyczy już od 30 minut, że jest głodny. Nic dziwnego, że Zenek go uderzył, a mały stracił przytomność. Siedziałam nad mym dzieckiem i opłakiwałam całą noc...

Rozdział 1 ~córka         


Babcia umarła... taka szkoda, byłam z nią związana bardzo mocno! Teraz mam 12 lat i wyruszam do prawdziwych rodziców. W swoim życiu widziałam ich 2 razy, na komunii i gdy miałam 6 lat. Na pewno rodzice przyjmą mnie z miłością. Babci zawsze zawracałam głowę pytaniami: dlaczego mnie wzięła, czemu nie mogę widywać się z mamą i tatą? Nigdy nie dostałam odpowiedzi... Teraz pakuję swoje rzeczy. Najcenniejsze są dla mnie książki, dzięki którym byłam najlepszą uczennicą w szkole, oraz pamiątki po babci warte tysiące. Wsiadłam w nadjeżdżający pociąg. Wyjęłam sobie książkę pt. "My dzieci z dworca ZOO" i czytałam z zaciekawieniem. Mój spokój śmiał przerwać pewien chłopiec.
-Cześć. Nazywam się  Dominik, a Ty?
-Witaj Dominiku. - odpowiedziałam. - Zaszczyt Cie poznać. Ania, miło mi. - podałam mu rękę.
-Gdzie ruszasz księżniczko? - uśmiechnął się zalotnie Dominik.
-Na Różewo, a Ty? - uśmiechnęłam się odchylając swoje rude, rozpuszczone włosy do tyłu.
-Na prawdę? Ja też! - był zaskoczony wiadomością, o której mu powiedziałam - Ciotka zaprosiła mnie na kilka miesięcy do siebie. Dość spory kawał od Śląska, ale trochę się boję. Podobno jest tam dużo żuli.
-Hehe - znowu się uśmiechnęłam - ja jadę do rodziców. Mieszkałam u babci, która umarła.
~~


Witajcie. Chcę Wam przedstawić świat, którego być może nie znacie, nie wiecie jak żyją tacy ludzie. Świat alkoholizmu, przemocy, patologii, braku normalnego życia, abyście wiedzieli, że takie osoby są wśród nas i nie należy je zostawiać bez pomocy. Warto im pomóc i okazać nieco skruchy. Zaniedbany rówieśnik wokół Ciebie, któremu wszyscy dokuczają? Pamiętaj, to nie jego wina, że tak wygląda, taki jest. Wszystko zależy od rodziców. Jeżeli nie chcesz się wtrącać w jego sprawy bynajmniej go ignoruj, każde przezwisko wywołane z kogoś strony do tej osoby może doprowadzić do samobójstwa, a chyba nie chcesz mieć jakiegoś człowieka na sumieniu, nieprawdaż?

Co myślicie o tym co piszę? Kolejne rozdziały będą dłuższe i już w drugim rozpocznie się akcja. Proszę o szczere opinie, być może dadzą mi do zrozumienia, że coś piszę źle.